(დღიური გამოქვეყნდება ყოველდღე.19 - სთზე)                                                                გვიდოს ბლოგი

დღე  მეოთხე

ისევ ადრე ავდექი. დღეს ხელისუფლების წარმომადგენლებს ვხვდები. იმედი თითქმის გადამეწურა, რომ რაიმეს მივაღწევ, თუმცა უკან დახევას არ ვაპირებ. ცოლს უნდა დავურეკო. გაგიჟდება. როგორმე უნდა შევამზადო.  ალბათ კიდე მომიწევს დარჩენა. მივედი ევროკავშირის რეზიდენციაში. მოსულები დამხვდნენ აჩიკო, ირაკლი და მამუკა. უხერული სიჩუმე  მე დავარღვიე. რესტორნის ამბები გავიხსენე და ხინკალი შევაქე. ყველა დამეთანხმა. საქმეზე გადავედით.  ახალი არჩევნები არ იქნება - თქვა ირაკლიმ ზუსტად ისეთივე სახით, როგორიც 90 გრადუსიანი ვისკის დალევისას. ასე, რომ, არავითარი ორი ირაკლი არსებობს.  მოდით უფრო მნიშვნელოვან საკითხებზე ვისაუბროთ -  თქო, ვუთხარი მე. გაუკვირდათ. ამაზე მნიშვნელოვანი რა არისო. სასამართლოს თავისუფლება, თქო და ირაკლიმ -  ეს ადრე არ იყო სასამართლო თავისუფალი, ხოლო ახლა არისო. აშკარად ცრუობს, თუმცა ზუსტად ისეთივე სახე აქვს, როგორიც იმ ვისკის დალევისას ჰქონდა. რთული იქნება ამასთან მოლაპარაკება. ანუ, არაფერს თმობთ არა? შეტევაზე გადასვლას დავაპირე. ხომ დავთმეთ უკვე საარჩევნო სისტემა ელისაშვილთანო - მიპასუხა აჩიკომ. უცნაური ხალხია ეს ქართველები. უკეთეს საარჩევნო სისტემას, ან თავისუფალ სასამართლოს თუ შექმნიან, ამას ეძახიან დათმობას. მე შევეცადე შეთანხმების ის პუნქტები წამეკითხა, შარლმა რომ გამომატანა. სულ 6 პუნქტი იყო, მაგრამ ძალიან გამიჭირდა ბოლომდე ჩასვლა. ყოველ პუნქტზე მაჩერებდნენ, სადღაც რეკავდნენ და ქართულად ესაუბრებოდნენ ვიღაცას. კარლმა მითხრა, ეგ ვიღაც არისთუ არისო. რესტორანში რომ ურეკავდნენ მენიუს შესათანხმებლად, ის ვიღაც და ეს ვიღაც ერთი და იგივეაო. მივხვდი ვისზეც ამბობდა. კი, მაგრამ ხომ თქვა იმ ვიღაცამ, წავედი და აღარ დამირეკოთო?, ვთქვი მე, ირაკლიმ და აჩიკომ თავები დახარეს, ხოლო ჰარცელმა ისე გადაიხარარა, კელი დეგნანს ყავის ჭიქა გაუვარდა ხელიდან. ბიჭებო, ასე გაგრძელება არ შეიძლება, უთხარით იმ თქვენს უფროსს, ნიკა მელია უნდა განთავისუფლდეს. ის ჩვენი უფროსი აღარაა, წავიდა პოლიტიკიდანო - მითხრა მამუკამ. აშკარად მეკაიფებიან. მუქარაზე გადავედი. ცუდად წაგივათ საქმე - თქო. დახმარებებს აღარ მოგცემთ. ლარი გაუფასურდება, ეკონომიკა ჩამოგეშლებათ. ყველაფერი გაძვირდება. ადგილობრივ არჩევნებზე ხალხი ხმას არ მოგცემთ - თქო. ახლა სამივემ გადაიხარხარეს. სულ რომ 10 ლარი გახდეს ერთი დოლარი და 30 ლარი ლიტრი ზეთი, მაინც მოგვცემს ხალხი ხმასო - თავდაჯერებულად თქვა აჩიკომ. კელის გადავხედე, მართალს ამბობსო, მანიშნა. კი მაგრამ ეგ როგორ - მეთქი? მართლა დამაინტერესა. ეჰ, ჩემო კრისტიან, მითხრა ჰარცელმა, ეგ ფენომენი რომ ამომახსნევინა, ფროიდს და კარნეგის ჯიბეში ჩავისვამდიო. აზრი აღარ ჰქონდა რურუას ხსენებას. ესენი არაფერზე წამომსვლელები არ არიან. დღესვე ვაცნობებ შარლს. თუმცა ოპოზიციასაც უნდა შევხვდე. იქნებ იმათა დათმონ რამე და მერე ერთად დავსვამ ორივე მხარეს და ვნახოთ რა გამოვა. ხავსს ჩავეჭიდე. ბიჭებო - გიყვართ თუ არა სამშობლო? - დავსვი ნამუსზე ასაგდები შეკითხვა, იმ იმედით, რომ დადებითი პასუხის შემთხვევაში, იქნებ ექვსიდან რომელიმე პუნქტი შემეპარებინა, თუმცა როცა თქვეს, მაგ კთხვას ცოტა ხანში ვუპასუხებთო  და ისევ სადღაც დარეკეს,  საპირფარეშოში გასვლა მოვიმიზეზე და საელჩოს შენობა, უკანა კარით, ჩუმად დავტოვე. მართლა საშინელ ხასიათზე დავდექი. ჩემი შვედეთი გამახსენდა. როგორ მიყვარს. მისთვის  ხომ ყველაფერზე წამსვლელი ვარ.

ფოტო:facebook